به گونه ای از لعاب گفته می‌شود که دارای بافت‌هایی از سنگ‌های تزیینی و سیلسی می‌باشد که باعث ایجاد یک سطح ناصاف در لعاب می‌شوند. این سطوح به دلیل ایجاد اصطکاک بالا برای استفاده به عنوان سرامیک کف مناسب می‌باشند.

این نوع لعاب که برای پوشش چینی‌های بدلی معمولی به کار می‌رود، از مخلوط SnO2 , SiO2 , Pb3O۴، نمک و کربنات سدیم تهیه می‌شود که آن را پس از ذوب کردن، سرد کردن و پودر کردن، در آب به صورت حمام شیر در می‌آورند و شیء لعاب دادنی را در آن غوطه‌ور می‌کنند

عاب پوششی شیشه ای مانند که روی سطح بدنه کاشی و سرامیک قرار می گیرد ، در اصل لعاب از ماده خشک اولیه ای تشکیل می شود که بعد از آسیاب شدن ، با آب به صورت خمیری رقیق یا دوغاب در می آید و با روش های مختلف روی بدنه سرامیک و کاشی قرار می گیرد و تا دمای معین در کوره حرارت می بیند. همین موضوع باعث می شود که محصول مورد نظر زیبایی و درخشندگی بیشتری داشته باشد و از طرفی استحکام آن نیز بیشتر شود . در اصل لعاب ، ماده چسبنده ای نیست ، اما تماس آن با سفال سبب نفوذ آن در خاک رس می‌گردد و زمانی که در درجه حرارت معینی قرار می‌گیرد به مانند یه لایه پوشش دهنده ، سطح کاشی را می‌پوشاند.

مهمترین نوع لعاب ، لعاب‌های رنگی هستند که با استفاده از اکسید فلزات به دست می‌آید . برای رنگ آبی از اکسید مس (Cu2O) ، برای رنگ زرد از اکسید آهن (FeO) و برای رنگ سبز از اکسید کروم (Cr2O3) استفاده می‌شود.

این نوع لعاب برای پوشش سطوح چینی‌های بدلی ظریف به کار می‌رود و بی رنگ و شفاف است و از مخلوط کلسیم و سیلیس و خاک چینی سفید تهیه می‌شود.